نایلکس

از دیدگاه تخصصی، نایلون یک ماده ترموپلاستیک ساخته شده از مواد پتروشیمی است. این محصول گروهی از پلیمرهای مصنوعی به نام پلی آمیدهای خطی با وزن مولکولی بالاست.
برای اولین بار شخصی به نام والاس کاروترز در مرکز تحقیقاتی دوپونت، پلیمری به نام نایلون را تولید کرد. این کار در سال ۱۹۳۵ میلادی انجام شد. مصرف این محصول پلیمری به سرعت در بین عموم مردم رواج پیدا کرد. برس مسواک و جوراب زنانه در زمره نخستین مصارف تجاری نایلون هستند که به ترتیب در سال‌های ۱۹۳۸ و ۱۹۴۰ میلادی تولید شدند.
شاید این سوال برای‌ شما پیش بیاید که چرا نایلون تولید شد و در تولید محصولات گوناگون مورد استفاده قرار گرفت؟ پاسخ این سوال را باید در جنگ جهانی دوم جستجو کرد. در آن سال‌ها به دلیل کمبود شدید ابریشم در کشورهای مختلف،‌ محققان به دنبال جایگزینی برای ابریشم بودند؛ البته نه برای مصارف معمولی بلکه برای کاربردهای جنگی از جمله تولید چتر نجات و تایرهای برخی خودروهای نظامی. اما پس از جنگ جهانی دوم، پای نایلون به عرصه تولید محصولات دیگری از جمله فرش و موکت باز شد.
رخ دادن این اتفاق سبب شد تا آنها به استفاده از این ماده تولید شده در تهیه الیاف پوشاک فکر کنند و بعد از آن ایده تولید نایلون ایجاد شد. نایلون، این پلیمر پرکاربرد در تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۳۵ میلادی یعنی بیش از ۸۵ سال پیش ساخته شد. همچنین با دیدن گذشته این ماده، یکی از دلایلی که نایلون بسیار محبوب شد، قیمت بالای ابریشم بود که از ژاپن به سایر مناطق صادر می‌ شد. بعد از تولید شدن نایلون، تجارت ابریشم ژاپن با ضربه بزرگی مواجه شد.
در طول زمان نایلون در قطعات مختلفی مورد استفاده قرار گرفت. از اولین کاربردهای نایلون می‌ توان به استفاده از آن در ساخت مسواک در سال ۱۹۳۸ اشاره کرد. پس از آن از این محصول در تولید جوراب‌ های زنانه استفاده شد. یکی دیگر از موارد کاربرد نایلون در ساخت لیف بوده که پرمصرف‌ ترین نوع آن نایلون شماره ۶ و ۶۶ است. این پلیمر جزو اولین ترکیباتی بود که موفق به کسب جایگاه خوبی در تجارت شد.